آینده و ناخودآگاه ما

هر روزم را به زندگی فکر میکنم. به اینکه قرار است در آینده چکار کنم. خودم هم نمیدانم گاهی اوقات با خودم چند چندم. اصلا ارزشش را دارد این همه به سقف و افق خیره بشوم؟! راستی ما آدم ها از کی تصمیم میگیریم که زندگی مان چه شکل و قیافه ای داشته باشد؟ بعد از دانشگاه؟ یا قبل از آن؟ اصلا شاید بعد از ازدواج! راستش خودم هم به نتیجه ی کاملی نرسیده ام. به نظرم ما باید به همان مسیری برویم که ضمیر ناخودآگاهمان مارا به سمتش میبرد. منبع